Utrecht 60 jaar terug: het psychiatrisch dagziekenhuis De Gesloten Steen

Wij stellen de eigen verantwoordelijkheid van de patiënt steeds op de voorgrond. Hierbij wordt de hand gehouden aan de dagelijkse gang van zaken, de steeds weerkerende praktische problemen, waarmee de patiënt ook in het leven buiten het ziekenhuis te maken heeft. Wij hebben voor hem in feite een maatschappij in het klein geschapen waarin hij op basis van vrijwilligheid enige tijd verblijft, soms maanden of ook wel eens langere periode. In deze tijd worden hem de mogelijkheden geboden een zodanige ontwikkeling door te maken dat hij beter tegen zijn problemen opgewassen is. Dit zegt de heer J.W. Bugter, geneesheer-specialist van het psychiatrisch dagziekenhuis De Gesloten Steen aan de Oudegracht 364 in Utrecht. Dat meldt het Utrechtsch Nieuwsblad op zaterdag 27 november 1965.

De heer J.W. Bugter staat in het dagziekenhuis aan het hoofd van een staf van zeven leden, die elk een belangrijke taak vervullen bij de behandeling van de patiënten. De Gesloten Steen is organiek een afdeling van de Willem Arntsz Stichting maar staat niet op één lijn met een bepaalde afdeling. Men heeft een zeker mate van zelfstandigheid. Sinds 1 maart van dit jaar worden in het dagziekenhuis patiënten opgenomen uit Utrecht en de omliggende gemeenten. Thans zijn 9 patiënten in het dagziekenhuis opgenomen, acht mannen en één vrouw allen uit Utrecht.

Met de huidige bezetting van de staf zou het mogelijk zijn een vijfentwintigtal patiënten in het dagziekenhuis op te nemen. In totaal zijn na de openstelling in maart reeds zeven patiënten na behandeling ontslagen. Hieruit kan worden afgeleid dat het gemiddelde verblijf in het ziekenhuis De Gesloten Steen eerder in maanden dan in jaren uitgedrukt kan worden. Dit neemt niet weg dat in bepaalde gevallen een verblijf dat langer is dan genoemde periodes gewenst is en noodzakelijk wordt geacht.

De heer Bugter vertelt dat bij een ontslag beslist niet overhaast te werk wordt gegaan en dat ook het definitief 'los-laten' van de patiënt niet dadelijk ingaat. Het is een proces dat dat zich langzaam voltrekt, zegt hij. Je hebt een ontslag soms al lang in het vizier maar de grote moeilijkheid hierbij is dat de patiënt zelf duidelijk de wil moet tonen ons ontslagen te worden en terug te keren naar de gewone maatschappij.