Eerste bioscoopfilm Dikkie Dik ook te zien in Utrecht en omgeving

Al 45 jaar is Dikkie Dik een fenomeen, maar nog niet eerder verscheen er een bioscoopfilm. Daar komt nu verandering in. Producent en schrijver Burny Bos (o.a. Minoes en Abeltje) werkte tot aan zijn overlijden hard aan de film. Zijn stem is nog te horen als verteller, ook zingt hij de liedjes die zijn gecomponeerd door Mike Boddé en Johan Hoogeboom. Dikkie Dik en de Verdwenen Knuffel is vanaf woensdag 19 juni te zien in Kinepolis Jaarbeurs Utrecht, Pathé Utrecht Leidsche Rijn, Filmtheater 't Hoogt, Louis Hartlooper Complex, Cinelounge Houten en Fulcotheater Ijsselstein.

Dikkie Dik en de Verdwenen Knuffel is een doe roep en dans mee film, aldus de makers. "Het is niet de bedoeling dat kinderen stilzitten", zei Burny Bos daar eerder over. De film is perfect voor een eerste bioscoopervaring voor de allerjongsten.

Regisseur Erik Verkerk en Joost van den Bosch lichten toe.

Erik Verkerk: “Dikkie Dik is een tijdloze klassieker. Wij zijn er zelf 35 jaar geleden mee opgegroeid en lazen de boekjes aan onze eigen kinderen voor. Het is dan ook een grote eer en feest om nu alweer vier jaar aan een bioscoopfilm van deze beroemde kater te werken. Maar wat maakt Dikkie Dik dan zo leuk? Dat is nu net het talent van Jet Boeke om verhalen te schrijven die perfect aansluiten bij de belevingswereld van jonge kinderen. Dikkie Dik is verwonderd om de kleine dingen om hem heen. De korte verhaaltjes gaan over pissebedden onder een steen in de tuin en post die door de brievenbus kleppert. Dingen waar wij als volwassen niet meer van opkijken maar die voor jonge kinderen heel bijzonder zijn.

Joost van den Bosch: “Burny Bos heeft heel knap deze korte avontuurtjes weten te vangen in een script. In de film is er een centraal probleem, namelijk dat de knuffelbeer van Dikkie Dik kwijt is! Voor de jonge doelgroep is dit een groot en herkenbaar probleem. Wie kent niet de verhalen van wanhopige ouders die een nieuw exemplaar van een verloren knuffel proberen te kopen om hun kind weer gerust te stellen. Een knuffel geeft een kind geborgenheid. Het is een anker. Zonder knuffel is de wereld een stuk spannender. Wanneer Dikkie Dik zijn Beer niet kan vinden moet hij steeds verder van huis zoeken. De film gaat dus ook over je grenzen verleggen. Als je iets echt wil, zul je dingen moeten doen die je eigenlijk niet durft.”