
Erg leuk vinden de kinderen van de christelijke lagere Maliebaanschool het leren van Frans door middel van de audio-intuïtieve methode. Dat meldt het Utrechtsch Nieuwsblad op woensdag 17 november 1965.
Op de hoogste verdieping van het gebouw achter de Maliebaan zitten zij in een klas met 32 tafeltjes, voorzien van koptelefoons. Door die koptelefoon horen zij 'echt' Frans, gesproken door Franse leerling-toneelspelers. Zo nu en dan verschijnt op het daglichtprojectiescherm een dia, die bij het hoorspelletje hoort. De kinderen hebben bovendien een boekje voor zich met de tekst van het verhaaltje. De onderwijzer zit achter een tafel met twee bandrecorders en allerlei andere apparatuur. Hij heeft in die positie meer weg van een geluidstechnicus dan van een schoolmeester.
Vanmorgen is de apparatuur min of meer in gebruik genomen. De voorzitter van het schoolbestuur dr. T. van Veen zei dat het tegenwoordig veel belangrijker is dat je Frans kunt praten dan dat je Frans kunt lezen. 'Ik hoop dat de kinderen over een poos zover zijn dat ze een Fransman enigszins kunnen verstaan en misschien nog wat tegen hem zeggen kunnen ook.'
Het schoolbestuur heeft de apparatuur zonder overheidssubsidie moeten bekostigen. Het experiment (de Maliebaanschool is zover bekend de tweede lagere school in Nederland met een dergelijk talenpracticum) wordt door het Utrechtse gemeentebestuur met grote belangstelling gevolgd.




