Utrecht 60 jaar terug: een invalidewagentje voor mevrouw Doornebosch-Van Uden

Wat fijn, wat fijn, dat waren de enige woorden die mevrouw Ch. Doornebosch-Van Uden uit kon brengen toen het (131ste) invalidenwagentje bij haar de kamer werd ingereden. Weer had de zilverpapieractie van het Utrechtsch Nieuwsblad genoeg geld opgebracht om een wagen te kunnen kopen. Dat meldt het Utrechtsch Nieuwsblad op donderdag 29 juli 1965.

Mevrouw Doornebosch is 77 jaar oud en woont met haar 76-jarige man aan de Muyskenweg 51, vlak bij het Amsterdam-Rijnkanaal. Maar bij het kanaal is ze al vele jaren niet meer geweest. Zes jaar geleden werd mevrouw Doornebosch door 'n beroerte getroffen en sedertdien heeft ze vrijwel niet meer naar buiten kunnen gaan. ook al omdat ze vier lange jaren in bed heeft moeten liggen.

Toen zij eindelijk weer op mocht en van kennissen een oud invalidenwagentje kreeg, kon ze eigenlijk nog niet naar buiten. Want het wagentje was zo zwaar dat haar man het slechts ten koste van vele zweetdruppels kon voortduren. Maar de ene keer dat zij het gebruikten, gingen ze direct bij hun kinderen op bezoek.

De heer Doornebosch wond het nieuwe wagentje zo prettig rijden, dat hij meteen voorstelde maar naar het Wilhelminapark te gaan. Maar hij zei het schertsend, want buiten stroomde de regen.

In de zes jaar dat mevrouw Doornebosch bijna niet meer buiten is geweest, is er heel wat nieuws gebouwd en zodra het mooi weer wordt gaat ze op stap met haar man. Ook naar het Julianapark, dat vlak bij is.

De mooie wagen werd door haar zoons en schoondochters aan alle kanten bekeken en vooral de rem was een onderwerp van hilariteit. Als je niet meer verder wilt moeder, dan zet je gewoon de wagen op de rem en moet vader wel stoppen, grapjaste er een.

Maar mevrouw Doornebosch is erg tevreden met haar nieuwe wagen en voelde zich er direct in thuis. Bij de uitreiking van de wagen was ook de voorzitter van de afdeling Utrecht van de Algemene Nederlandse Invalidenbond aanwezig, de heer H.A. Hietbrink.