Utrecht 60 jaar terug: Anton Geesink blijft in Nederland

'Anton heeft verschillende goede aanbiedingen gehad om in Japan te gaan werken, maar ik denk niet, dat hij het zal doen. Hij is nogal gek op Holland.' Dit zei mevrouw Geesink vanmorgen om zeven uur op Schiphol. De vrouw van de wereldkampioen kwam net uit Tokio, maar zag er juist ontspannen uit , alsof ze net met de bus op en neer naar Zeist was geweest. 'Ik vind vliegen niet zo erg, maar Anton wel. Die zit nou al in zijn rats voor die vliegreis van vrijdag...' Dat meldt het Utrechtsch Nieuwsblad op dinsdag 3 november 1964.

Mevrouw Geesink is een maand weggebleven: 'De Japanse vroegen Anton of hij na de Olympische Spelen een tournee wilde maken. Ik wil niet zo lang van huis, zei hij. Maar als we je vrouw nou over laten komen, vroegen ze toen weer. Vooruit dan maar, zei Anton. En zo kwam het, dat ik naar Tokio kon.

Veel gezien heb ik hem voor de Olympische Spelen niet. Hij zat in het Olympische dorp en ik bij de familie Van Haaften thuis. Dat dorp kwam je maar moeilijk in en als je er in was kwam je er niet gemakkelijk uit. Ik zag hem dus maar weinig, maar het was genoeg.

Op de dag, dat Anton moest judoën ben ik ook niet naar de Budokan gegaan. Mij te benauwd, hoor, Ik ben bij Van Haaften thuis gebleven en heb alleen de laatste vijf minuten even naar de televisie gekeken.'

Wat in Japan de meeste indruk op mevrouw Geesink gemaakt had?, wilde iemand weten. 'Nou, dat weet ik eigenlijk niet. Mijn man zelf, geloof ik. Op de tournee door Japan na de Olympische Spelen hebben we vreselijk gelachen. In Tenri bijvoorbeeld. Als Anton daar is, woont hij altijd in een echt Japans huis. Er zijn daar vier meisjes om voor hem te zorgen. Ik heb me dood gelachen, steeds als hij het huis binnenkwam lagen ze als in een buiging met d'r neus op de grond.

Denk nou vooral niet, dat Anton er in die tournee er met zijn pet naar gegooid heeft. Hij was de enige van de veertig, die alles won, hoewel de Japanners het hem wel moeilijk gemaakt hebben. De buitenlanders kwamen iedere dag tegen de beste Japanners en alleen de Duitsers Glahn en Hoffmann maakten net als Anton ook wel eens een punt.

Op de eerste dag van de tournee moest iedere buitenlander tegen zes Japanners uitkomen. Dat zou te zwaar worden en Anton heeft toen gezegd, dat het zo niet langer ging. Vanaf dat moment hoefden ze nog maar een partij per dag te maken. Verder vierden we feest.

Tijdens zo'n feestje kregen we het bericht dat Anton zoek zou zijn, zelfs vermoord was. Als hij dan levend naast je loopt, zit je toch wel even met je ogen te knipperen', aldus mevrouw Geesink. 'Mijn man heeft in Japan inderdaad een paar fanatieke vijanden, maar zeker miljoenen bewonderaars.'

De wereldkampioen zou overigens ook een goed...waarzegger zijn. 'Anton had gedroomd, dat hij Kaminaga in een houdgreep zou krijgen en dat daarbij zijn duim in het jasje van de Japanner terecht zou komen en uit de kom zou schieten', vertelde zijn vrouw. 'In de finale kreeg hij de Japanner werkelijk in een houdgreep en zijn duim raakte echt klem in de jas van Kaminaga. Toen heeft Anton hem maar los gelaten. Het eerste gedeelte van zijn droom was immers uitgekomen en hij wilde zijn duim liever gezond houden...'