Venduhuis Achter Sint Pieter gesloten

UTRECHT - Het Venduhuis, waar in het monumentale pand Achter Sint Pieter 190 wekelijks en maandelijks veilingen werden gehouden, heeft definitef zijn deuren gesloten. De laatste 'publieke verkoping' vond zondag 2 augustus plaats.

De veilingen in het monumentale gebouw Achter Sint Pieter 190, die elke week en maand werden gehouden, zijn voor veel Utrechters een begrip en zal worden gemist. Mensen kwamen er om iets te kopen of juist te verkopen of alleen maar voor de gezelligheid want gezellig was het altijd. De grote verscheidenheid aan goederen en de gemoedelijke sfeer in de grote statige veilingzaal, was genoeg reden om, op maandagen en het laatste jaar op zondagmiddagen naar de veiling Achter Sint Pieter 190 te komen.

Het Venduhuis werd in september 1811 onder de naam Het Vendue Notarishuis geopend. Dit gebeurde op initiatief van De kamer der notarissen in het arrondissement Utrecht na een oproep aan de Utrechtse notarissen om medewerking te verlenen aan de oprichting van een vereniging voor publieke verkopingen. Achtentwintig notarissen bundelde hun krachten in een vereniging waarvoor contributie moest worden betaald. Ledenvergaderingen moesten verplicht worden bezocht op straffe van een boete. De notarissen legden ieder zeshonderd gulden in waarvan voor zevenduizend en vijfhonderd gulden het pand Achter Sint Pieter nummer 180 werd aangekocht, het onroerend goed werd later uitgebreid met nummer 190.

Van Notaris- naar Venduhuis

Tot midden jaren negentig werden in het notarishuis periodiek ook huizenveilingen gehouden. Het betrof voornamelijk huizen die door de bank in beslag waren genomen. De zaal vulde zich dan met projectontwikkelaars en koopjesjagers die eropuit waren om voor een prikkie een huis te kopen om dit later met veel winst door te verkopen of om er kamers in te verhuren. Veel sigarenrook en handjeklap. De 'heren' handelaren maakten voorafgaande aan de veiling afspraken, vooral niet tegen elkaar opbieden was de boodschap. Na de veiling werden de beste zaken gedaan, dan werd de veiling in een café nog eens rustig overgedaan. Het scheelde tientallen procenten opgeld en andere veilingkosten.

In 1994, 183 jaar na de oprichting trokken de notarissen zich terug en verkochten het bedrijf aanKees Buijsert. Hij was er toen al enkele jaren veilingmeester. De bedrijfsnaam veranderde van Notarishuis Utrecht in Venduhuis Utrecht . Buijsert heeft de hoogtij dagen van dit bijzondere veilinghuis meegemaakt, maar ook de komst van het internet dat grote veranderingen teweeg bracht, ook in de kunst en antiekwereld.

Parkeersituatie

De extreem moeilijke parkeersituatie in de binnenstad waardoor aan- en afvoer wordt bemoeilijkt is voor Kees Buijsert mede een reden om de deuren van het (bijna) oudste veilinghuis in Nederland te sluiten. Daarbij daalde het aanbod van goederen de laatste jaren en kelderden de prijzen van antieke klokken en klassieke meubelen als kabinetten en kussenkasten dramatisch. Ook het internet is een oorzaak waarom minder goederen naar een veilinghuis worden gebracht. Het spreekt voor zich dat de verdiensten voor een veilinghuis dan teruglopen. Kees Buijsert, die al vijfentwintig jaar wordt geassisteerd doorHannie Goes,kijkt nu uit naar een beter bereikbare locatie aan de rand van de stad of iets daarbuiten. Hij heeft een locatie op het oog maar wil daar nog geen details over kwijt. "Niets in de stad blijft hetzelfde en dat is maar goed ook, maar toch, ik zal het Venduhuis Utrecht gaan missen zoals ik ook Lammerts van Bueren, het postkantoor op de Neude mis, evenals Mado en De Slegte aan de Oudegracht", besluit Buijsert.

Bron: DUIC