Bij het huidige personeelstekort zullen we ons meer dan ooit dienen te bezinnen op de moderne communicatiemiddelen. Zo stelde hoofdcommissaris H.W. Offers van de politie te Utrecht tijdens een bijeenkomst die op maandag 7 januari 1963 werd gehouden, zo meldt het Utrechtsch Nieuwsblad een dag later.
Niet alleen surveillance-auto’s moeten via de mobilofoon in verbinding staan met een centrale post, maar ook de politiemannen die te voet de stad in gaan. “Denk hier vooral aan transistormobilofoons”, aldus de heer Offers.
Maar ook de televisie zou volgens de heer Offers ingezet moeten worden. “Ik weet niet of het te realiseren is, maar het zou niet ondenkbaar zijn, dat er in de toekomst televisiecamera’s met telelenzen zouden kunnen worden gemonteerd op bijvoorbeeld de Domtoren. Met deze camera’s zou het verloop van alle verkeer in de stad op een centrale post gemakkelijk te volgen zijn.”
De heer Offers deelde verder mee dat de criminaliteit in Utrecht niet onrustbarend is. In 1962 werden 195 mensen voor de officier van justitie geleid tegen 268 in 1961. Alleen het aantal verkeersongelukken nam in 1962 toe, namelijk 7650 tegen 7135 in 1961. 21 mensen kwamen het laatste jaar om, in 1961 waren het er 34.
De hoofdcommissaris kwam met nog meer cijfers over Utrecht. In het cellenblok van het hoofdbureau van politie zijn in 1962 3026 arrestanten opgesloten geweest. Dit aantal was bijna hetzelfde als in het jaar 1961, toen de politie 3024 arrestanten had.
Het kloppend hart van de gemeentepolitie, de meldkamer in het hoofdbureau, behandelde in 1962 bijna 10.000 oproepingen. Het aantal malen dat er geassisteerd moest worden bij huiselijke moeilijkheden bedroeg 1082. Er waren 487 branden.
Het aantal procesverbalen dat in 1962 werd gemaakt was 26551. Sedert 15 juni deden ongeveer 9000 mensen een bekeuring af met een transactie. In totaal kwam daarmee 48.835 gulden binnen.
Over het algemeen vat men een bekeuring te ernstig op, vindt de heer Offers. Het is volgens hem geen schande wanneer men wordt geverbaliseerd. Men voelt het als een te ernstig correctiemiddel en geeft de politie er de schuld van.
