In de driehoek gevormd door de Utrechtse Trompstraat, de Ruijterstraat en de Van Gendtstraat lag aan het begin van de vorige eeuw een bouwterrein, dat door de jongens uit de buurt veelvuldig werd gebruikt voor hun, door de ouderen meestal als ‘wild’ betitelde balspelen. Onder die knapen waren er nogal wat, die in Indië het levenslicht aanschouwden. Ze trokken steeds weer naar dat driehoekige veldje en de wat afgelegen buurt, die als snel ‘de kampong’ werd genoemd. En toen er een echte club werd opgericht kreeg die natuurlijk ook de naam “Kampong”, zo meldt het Utrechtsch Nieuwsblad op dinsdag 25 september 1962.
Eén man heeft Kampong gedurende lange jaren als een ’toean besar’ geregeerd. Dat was M. Welle, door zijn vele vrienden Tinus genoemd, die bijna een halve eeuw bestuurslid is geweest van de nu zestigjarige vereniging.
Welle vertelt het Utrechtsch Nieuwsblad dat ze bij Kampong de ‘concentratie’ of mental training hebben uitgevonden. En hij legt in de krant uit hoe dat zo gekomen is. Ze hadden, omstreeks 1907, een slecht seizoen. ‘We speelden in de derde klasse en het ging beroerd. Alleen omdat Hercules II helemaal niets presteerde stonden we niet onderaan. Toen moesten we gaan spelen op de seriewedstrijden van Ajax, waaraan sterke ploegen deelnamen. We zijn toen bij elkaar gekomen en hebben met de spelers over die wedstrijden gesproken. Het was wel niet een concentratie, zoals je dat tegenwoordig zou doen,, we rookten bijna allemaal stenen pijpen en werden na afloop naar huis gebracht met een viool spelende Kamponger voorop…, maar het was toch al een voorloper van de mental training.’
En met effect. In dat toernooi bracht Kampong het als zwakke derde klasser tot de finale, waarin ze op het nippertje verloren van de zeer sterke eerste klasser Ajax Leiden. ‘Dat is ongetwijfeld een gevolg geweest van die bijeenkomst, maar er was natuurlijk niemand, die eraan dacht, dat je al pratende een elftal kon versterken…”, aldus de heer Welle.
Er zijn op dat moment niet zo veel Utrechtse sportliefhebbers meer die zich herinneren, dat het dan in de tweede klasse van de afdeling Utrecht spelende Kampong, eens een sterke voetbalclub was. Kampong werd in 1911 zelfs kampioen van de tweede klasse. Het moest promotiewedstrijden spelen tegen V.O.C. De Rotterdammers zegevierden echter.
Het eerste Kampong-veld lag aan de Blauwkapelseweg. De ‘kleedkamer’ was een kelder onder het aan de andere kant van de weg gelegen café. Achter het biljart was een luik. Trok men dit omhoog, dan belandde men in een beneden de waterspiegel van het er langs stromende riviertje liggende kelders. Als banken voor de spelers werden de lege biervaten gebruikt. “Ja, het begin was inderdaad primitief”, aldus de heer Welle, “maar reuze gezellig.”
Als voetbalclub is Kampong, wat de prestaties op het veld, teruggevallen maar als hockeyverenging speelt Kampong in 1962 in de hoogste klasse. Hockey is de jongste afdeling van Kampong. Welle: “Die sport beoefenen we sinds 1935, maar er is destijds wel heel lang over gepraat voor we er toe overgingen.”
