UTRECHT – Water in de Catharijnesingel… Vergeten zijn even alle ongemakken van chaos, bouwputten en lawaai. En wordt met bewondering en trots gekeken naar het fraaie resultaat van vijf jaar noeste arbeid. We kijken naar de Catharijnesingel, een singelgracht rond de binnenstad die beginjaren zeventig tot veler verdriet gedempt werd om ruim baan te maken voor autoverkeer, maar nu voor een derde deel in oude staat hersteld is. Vrijdagavond vindt de opening plaats.
door Cloewe Reijmes
Via de Weerdsingel op weg naar de rotonde van de Catharijnesingel valt meteen het ruimtelijke effect op van het water op de omgeving. De bomen zijn al geplant. Met de graafmachines nog aanwezig wordt de laatste hand gelegd aan de afwerking en de werkzaamheden bij het Paardenveld, links op de foto.
Het talud is voorzien van een groene organische stof, waardoor je niet door de modder hoeft te lopen. Later komt daarvoor het echte groen van gras en hooiland in de plaats.Uitzicht vanaf de nieuwe Paardenbrug met eronder helder stromend water dat nu overal twee meter diep is, de brede traptreden die naar het water leiden en waterliefhebbers nu al doen uitzien naar een boot- of kanotochtje…Een blik op de rotonde waar de Catharijnesingel overloopt in de Amsterdamsestraatweg…De bewoners van wijk C die jarenlang alleen maar auto’s voorbij hebben zien razen, kijken straks uit op het groen van bomen en gras langs het water en straks ook het groen van zelf aan te leggen waterplanten.De Paardenbrug, voor fietsers en voetgangers (niet bedoeld voor het reguliere autoverkeer) met uitzicht op de Vredenburgknoop met een een speciale baan voor bussen die van en naar station Utrecht Centraal rijden. Links de toerit naar beneden voor het expeditieverkeer naar TivoliVredenburg. De grote bouwkraan even verderop herinnert ons eraan dat tot het jaar 2030 nog flink wat werk moet worden gezet. Dat geldt ook voor de singelroute; om deze helemaal rond te krijgen moet naast de 400 meter singel die nu gereed is, nog 800 meter worden gerealiseerd.Maar laten we eerst genieten van wat af is… Rechts op de foto het Smakkelaarsveld waarvoor het college een drietal scenario’s heeft ontwikkeld en waarover de gemeenteraad zich nu buigt. De heren op het water doen mij denken aan het volksliedje: ‘Schipper mag ik overvaren, ja of nee?’Zang kan beter achterwege worden gelaten. Drie redenen: het is niet om aan te horen, er is geen geld om de tol te betalen en de heren hebben vast en zeker iets beters te doen…
