In 1967 maakt Jos Stelling zijn vierde film: Het Recital. Het is de eerste film die kans maakt om in juni vertoond te worden in ‘openbare gelegenheden’, zo meldt het Utrechts Nieuwsblad op 26 april 1967.
Stelling is drie jaar daarvoor begonnen met het maken van films. Hij doet alles zelf. Hij kiest de mensen uit waarmee hij werkt, hij schrijft de scenario’s, hij regisseert en hij filmt. Het kost hem voor een hobby veel tijd en geld, maar hij is wel van plan als beroeps door te gaan in dit vak.
Zijn drie voorgaande films werden alleen gemaakt voor eigen vermaak, voor vrienden en belangstellenden in Stellingfilms, vertelt Toos Bos, de 21-jarige scriptgirl. ‘Hij heeft er nooit iets mee verdiend.’ De film waar hij nu bezig is voor hem een soort examen, vertelt ze.
Voordat Stelling zich bezig hield met het maken van films had hij al wat ervaring in het leiden van een jeugdgroep, met een cabaret en een musical. Daarna is hij overgegaan op film, vertelt Toos.
De opnamen voor de film worden meestal alleen in de weekenden gemaakt. In de nieuwe film spelen een stuk of tien mensen mee. Ze stellen elk een bepaalde categorie in de maatschappij voor: een student, een kantoorbediende, een provo, een winkelbediende, zo maar een meisje en een vioolspeler. De vioolspeler is degene waar alles om draait.
De verloofde van Stelling vertelt dat in de vorige drie films de muziek afkomstig was van platen, meestal klassiek of moderne jazz. Bij de nieuwe film werken ze hoofdzakelijk met eigen muziek. Stelling heeft een muzikale familie, vertelt ze.
Volgens de verloofde van Stelling gaat het de goede kant uit de laatste tijd. Maar er moet volgens haar nog veel gedaan worden voordat er een echte filmtoekomst in zit.
