Deze week lanceren de twee organisaties voor Utrechtse specialistische jeugdhulp (KOOS Utrecht en Spoor030) een gezamenlijke campagne om nieuwe pleeg- en steunouders te werven. Een goed moment voor een gesprek met wethouder Eelco Eerenberg over het belang van pleegzorg, de effecten van corona en de manier waarop de specialistische jeugdhulp in Utrecht is geregeld.
Waarom is pleegzorg nodig?
‘Kinderen groeien idealiter op in hun eigen gezin. En gelukkig gaat het met de meeste kinderen hartstikke goed’, zegt Eelco Eerenberg, als wethouder onder andere verantwoordelijk voor de portefeuille Jeugd en Jeugdzorg. ‘Maar er zijn ook een aantal kinderen waarbij hulp nodig is.’ Ieder jaar doen 22.000 Nederlandse kinderen en jongeren een beroep op pleegzorg. Om kinderen die niet langer thuis kunnen verblijven toch zoveel mogelijk een thuis te bieden zijn er mensen nodig die dat kunnen bieden: pleeg- en steunouders. Dit kan helpen om kinderen in hun vertrouwde omgeving te houden.
Hoe belangrijk is die bekende omgeving en waarin verschilt de aanpak van Utrecht ten opzichte van andere steden?
‘Het beeld dat mensen bij specialistische jeugdhulp hebben is: grote instellingen ver weg’, vervolgt Eerenberg zijn verhaal. ‘Maar juist in het belang van kinderen moet je dat niet willen. In Utrecht hebben we de keuze gemaakt om de jeugdhulp wijkgericht te organiseren. Dichtbij en beschikbaar in de wijk. Dat is niet in alle gemeentes zo. Maar wel zoals wij het graag willen. Want het helpt kinderen enorm om in een veilige, bekende omgeving ondersteund te worden.’
De twee Utrechtse specialistische jeugdhulporganisaties KOOS Utrecht en Spoor030 hebben de handen ineengeslagen voor een stads brede campagne onder de naam Utregs plekkie. Hoe belangrijk is dat zeker in tijden van corona?
‘Het is goed dat er extra aandacht wordt gevraagd voor (pleeg)zorg. En de campagne komt op een goed moment. We hebben elkaar in Utrecht hard nodig, zeker in deze moeilijke coronatijd. Dan gaat het bijvoorbeeld over naar elkaar omkijken en burencontact dat weer veel intenser is geworden. Ik hoop, en ik ga er ook vanuit, want zo zijn Utrechters, dat veel mensen zeggen: ik ben bereid dat te blijven doen. En dat die extra aandacht voor elkaar en de buurt leidt tot nieuwe pleegouders. Want kinderen zijn gewoon gebaat bij warmte, bij liefde en bij huiselijkheid.’
Die (tijdelijke) zorg voor het kind van iemand anders vraagt nogal wat van je. Kan iedereen pleeg- of steunouder worden?
‘In principe kan iedereen pleegouder worden, het maakt bijvoorbeeld niet uit of je zelf een gezin hebt of niet, alleenstaand bent of twee papa’s of twee mama’s. Maar veel mensen denken dat je meteen 24 uur per dag en 7 dagen in de week een kind in huis moet nemen’, geeft Eerenberg aan. ‘Maar dat hoeft helemaal niet. Je kan klein beginnen, en je aanmelden voor informele zorg. Dat klinkt heel groot, informele zorg, maar het is heel normaal. Het is wat je met je eigen kinderen ook doet. Neem een keer een kind mee naar een dierentuin, naar een museum, naar de speeltuin. Dat is voor een heleboel mensen een klein gebaar, maar heeft heel veel impact op kinderen en hun ouders.’
Welke oproep zou u willen doen aan de Utrechters?
‘De jeugd heeft de toekomst. Dat is de volgende generatie Utrechters. Help een kind met een klein of groots gebaar. Als je pleegouder wilt worden, schrijf je alsjeblieft in en doe mee. Ook als je daarover twijfelt, wacht niet, en kijk hoe je je op andere manieren kunt inzetten, want de mogelijkheden zijn legio. Daarmee help je een kind enorm. Ik zeg altijd: Kinderen hebben nog de meeste toekomst en daar heb je er maar één van, dus we moeten er ook nog eens heel zuinig op zijn. Als je daaraan bij kunt dragen, hoe mooi is dat!’
(Spoor030)
