UTRECHT – Na een jarenlang ziekbed ten gevolge van een leven als psychiatrisch patiënt werd de dichter Rogi Wieg euthanasie toegekend voor ondraaglijk geestelijk en lichamelijk lijden. Woensdagavond 15 juli jl. overleed de dichter op 52-jarige leeftijd in zijn woonplaats Amsterdam. Toen de redactie van de Nacht van de Poëzie hem begin dit jaar vroeg voor een optreden nam hij die graag aan. Maar Wieg wist ook dat hij 19 september waarschijnlijk niet zou halen.
Vastbesloten er toch bij te zijn, vatte Wieg samen met de organisatie het plan op om zijn voordracht bij hem thuis op te nemen. Dat de beelden straks vertoond worden in de Grote Zaal van TivoliVredenburg terwijl hij er niet meer is, vond Wieg een droevig, maar ook een intrigerend idee. ‘Smokkelen met de tijd’ noemde hij het zelf. Het ‘optreden’ is met terugwerkende kracht een laatste afscheid van het publiek en de kunst. En bovenal is het een portret van Rogi Wieg zoals Rogi Wieg het graag wilde: melancholisch, tragisch, maar ook humorvol en levenslustig.
Rogi Wieg debuteerde in 1981 met de bundel Cis-Trans. Met deze en volgende bundels maakte hij een stormachtige entree in de Nederlandse poëzie. De bundel Toverdraad en Dagverdrijf (1986) werd enthousiast onthaald en bekroond met de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs. Naast poëzie schreef hij ook romans, verhalenbundels en autobiografisch proza. Zijn laatste bundel Afgekapt dichtwerk verscheen in 2014 bij In de Knipscheer, de uitgeverij die voor Wieg de laatste jaren een thuis vormde. In september verschijnt een bloemlezing door Peter de Rijk uit Wiegs gehele poëtische oeuvre. Even zuiver als de ongeschreven brief wordt tijdens de Nacht van de Poëzie gepresenteerd.
