UTRECHT – Diepzeekoralen leven in een omgeving met heel weinig voedsel. Onderzoekers leggen een nieuw stuk van de stofwisseling van diepzeekoralen bloot, en laten zien dat ze op een enorm efficiënte manier omgaan met hun schaarse voedselbronnen. Hun resultaten worden op dinsdag 8 december 2015 gepubliceerd in Nature Scientific Reports.
Koralen in ondiepe, tropische zeeën halen hun energie uit een samenlevingsbestaan (een symbiose) met algen die energie halen uit zonlicht en daarmee koolstofdioxide kunnen omzetten in biomassa. Diepzeekoralen leven echter in het pikkedonker, dus fotosynthese is daar onmogelijk. Ze zijn daarom gedwongen hun energie te halen uit de weinige voedingsstoffen die vanuit het zonnige wateroppervlak naar beneden zinken. Er is nog weinig bekend over hoe de diepzeekoralen omgaan met deze voedselschaarste.
Stikstof en koolstof
Hoofdonderzoekers Jack Middelburg, aardwetenschapper aan de Universiteit Utrecht, en Dick van Oevelen, bioloog bij het NIOZ Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee, haalden samen met hun team koralen van zo’n driehonderd meter diep uit de zeeën van Noorwegen, en lieten ze onder gecontroleerde omstandigheden in een laboratorium voortleven. In verschillende experimenten onderzochten ze nauwkeurig hoe diepzeekoralen omgaan met belangrijke voedingsstoffen als stikstof en koolstof.
Opgeslagen in de koralen
Van Oevelen: “Door stabiele isotopen van de twee stoffen aan het milieu van de koralen toe te voegen konden we volgen wat de koralen hiermee doen. Als eerste vonden we dat bacteriën die met het koraal samenleven de resterende energie van de afvalstof ammonium konden gebruiken om anorganische koolstof om te zetten naar biomassa. Dit betekent dat er ook in de koraalgemeenschap in het donker koolstoffixatie plaatsvindt. De vastgelegde koolstof vonden we terug in essentiële vetten en eiwitten. Daarmee vervullen deze bacteriën een functionele rol die lijkt op de symbiotische algen in tropische koralen”.
Bovendien bleek het geheel van samenlevende organismen binnen 24 uur in staat stikstofgas om te zetten in biologische beschikbare vormen van stikstof. Dat is opvallend, omdat dat proces veel energie vraagt en daarom niet verwacht wordt in de energie gelimiteerde diepzee. Vervolgonderzoek is nodig om te begrijpen wat de rol van stikstoffixatie is voor de diepzeekoralengemeenschap.
Het onderzoek vond plaats in samenwerking met de Universiteit Utrecht, het NIOZ, de universiteit van Göteborg en het Duitse GEOMAR.
