Het Openbaar Ministerie Noord-Nederland heeft maandag 24 augustus bij de rechtbank in Assen een gevangenisstraf van zeven jaren, met aftrek van voorarrest, geëist tegen een 40-jarige man uit Utrecht wegens doodslag op zijn 3-jarige zoon, onttrekking aan het wettig gezag van de jongen en stalking van zijn ex-partner. Het slachtoffertje raakte 18 december 2019 te water in het Noord-Willemskanaal in het Drentse Ubbena en overleed als gevolg daarvan op 31 december 2019 in het ziekenhuis in Groningen.
De verdachte heeft verklaard dat er sprake was van een noodlottig ongeval waarbij zijn zoontje is uitgegleden en te water is geraakt. Volgens de officier van justitie heeft de man voor en na het te water raken van zijn zoon gedrag vertoond dat moeilijk valt te rijmen met zijn verklaring achteraf.
De meldkamer Noord Nederland krijgt woensdag 18 december 2019 een oproep van de verdachte. In dat gesprek meldt hij dat zijn driejarige zoon ‘in het water is gevallen’. De centralist heeft grote moeite om van hem te horen waar precies hij staat.
Verdachte zegt dat hij zijn zoon niet kan zien en dat het ‘geen zin meer’ heeft. Na zeven minuten aan de telefoon zegt hij ‘ik leg effe’ en reageert gedurende twee minuten niet meer. Ook wil hij de verbinding verbreken voordat de hulpdiensten er zijn.
Hij vraagt geen hulp aan een voorbijgangster, die haar hond uitlaat. Tegen haar zegt verdachte dat er ‘een ongeluk’ is geweest, maar rept met geen woord over een te water geraakt kind. Wel roept hij tegen haar dat zij haar hond bij hem weg moet houden.
Ambulancepersoneel vindt de jongen na ongeveer 30 seconden zoeken, drijvend in het water. Twee agenten gaan ter water. Zij geven het kind aan collega’s die op de walkant staan. Op de kant wordt direct gestart met reanimatie, die wordt voortgezet in de ambulance.
Agenten zien in politiesystemen dat er meerdere (zorg)meldingen zijn over verdachte omtrent stalking en huiselijke twisten. Ook blijkt dat de moeder kort ervoor melding heeft gemaakt bij de politie Utrecht dat haar ex-man hun zoon niet om 17:00 uur heeft teruggebracht die dag in Utrecht, zoals was afgesproken. Dit is mede aanleiding voor de officier van justitie om de vader te laten aanhouden als verdachte.
Op 24 december wordt verdachte in bewaring gesteld op verdenking van poging doodslag en onttrekking van een minderjarige aan het wettig gezag. Het slachtoffer overlijdt ondanks intensieve behandeling in ziekenhuis UMCG in Groningen op 31 december. Op 8 januari wordt de verdenking tegen de verdachte aangepast naar doodslag.
De getuige – de vrouw die haar hond uitlaat – zegt dat het leek alsof de man zich niet wilde laten helpen, en dat hij haar wegstuurde, aldus de zaaksofficier.
Bij zijn voorgeleiding bij de rechter-commissaris verklaart de verdachte dat het vrij lang heeft geduurd voordat hij 112 heeft gebeld. Het 112-gesprek duurt bijna een kwartier. Dat verdachte niet direct achter zijn zoon aan in het water sprong, was omdat hij bevroor, verklaart hijzelf.
Van die noodlottige woensdag 18 december is een tijdlijn gemaakt op basis van camerabeelden van de bruggen langs het kanaal, pingegevens, ANPR-gegevens, telefoongegevens en getuigenverklaringen. Hieruit blijkt dat om 17:05 uur de auto van verdachte de Oudemolensebrug passeert en doorrijdt in noordelijke richting langs het kanaal. Om 17:31 belt verdachte naar 112.
Volgens de officier zijn er vele vragen over het bevreemdende gedrag van verdachte die dag. Verdachte had met niemand een afspraak in Assen die dag, terwijl er voor die dag lange files waren voorspeld door boerenprotesten. ‘Waarom gaat hij op de eerste dag dat hij zijn zoon een hele dag onbegeleid bij zich mag hebben uren in een auto zitten zonder redelijk doel?’
‘Waarom is hij na een slopende autorit van bijna 4 uur bij aankomst in Assen meteen naar het kanaal gereden in plaats van naar zijn ouders of vrienden? Verdachte verklaart dat hij zijn zoontje de roeiclub wilde laten zien maar hij is daar niet eens gestopt en uitgestapt. Waarom laat hij niet weten dat hij te laat komt en schakelt hij, na een gemiste oproep van een ouderschapsbemiddelaar, zelfs zijn telefoon uit zodat hij niet bereikbaar is?’
De officier: ‘Waarom rijdt hij vervolgens ruim een uur heen en weer langs het kanaal? Het is geen logische weg om te rijden als je er niets te zoeken hebt. Een groot deel van deze weg is een fietspad en alleen toegankelijk voor bestemmingsverkeer. Het was daarnaast koud en donker en geen leuke plek voor een kind. Waarom is hij juist op de meest donkere plek gaan staan om te plassen?’
De officier: ‘Het hele verhaal over het plassen op die donkere en afgelegen plek is op zijn minst genomen bijzonder, zo niet bizar. Iedereen die die avond op die plek is geweest vroeg zich af wat verdachte daar in hemelsnaam deed.’
Toen het slachtoffer uit het water was gehaald en werd gereanimeerd in de ambulance was zijn lichaamstemperatuur gezakt naar 23,2 graden. ‘Waarom heeft hij niet meer gedaan om zijn zoon te vinden?’
Wat volgens de officier opvalt is dat verdachte – blijkens tapgesprekken – kort na het overlijden van zijn zoon ‘meer bezig is met het stichten van een nieuw gezin met zijn nieuwe vriendin dan met het verdriet over het overlijden van zijn zoon of een schuldgevoel over zijn eigen handelen’.
Tijdens de verhoren en de reconstructie heeft verdachte het beeld geschetst dat hij het die dag geweldig had met zijn zoon. Opvallend is echter dat uit de tapgesprekken een heel ander beeld naar voren komt, namelijk dat verdachte een hele dag alleen met zijn zoon vooral heel zwaar vond.
Zo vertelt verdachte op 25 januari 2020 aan zijn vriendin dat hij erachter was gekomen dat er wat meer bij komt kijken dan alleen spelen: ‘Enorme druk op je schouders dat je denkt, hoe moet ik dit eigenlijk allemaal doen. Acht uur is echt te lang.’
De officier: ‘Ook blijkt uit de tapgesprekken niet dat verdachte verscheurd is door een schuldgevoel. Sterker nog, hij legt de schuld vooral buiten zichzelf.’ Verdachte is juni vorig jaar veroordeeld wegens stalking van zijn ex-partner, de moeder van zijn zoon. In november deed zij opnieuw aangifte van stalking.
De rechtbank doet uitspraak over twee weken.
