Een 24-jarige man uit Utrecht heeft zich in de nacht van 3 op 4 februari 2017 in Nieuwegein schuldig gemaakt aan het veroorzaken van een dodelijk ongeval. De rechtbank Midden-Nederland veroordeelde de man tot een gevangenisstraf van 20 maanden, waarvan 6 maanden voorwaardelijk en de maximale rijontzegging van 5 jaar. Het Openbaar Ministerie eiste begin deze maand nog een gevangenisstraf van vijf jaar.
De 24-jarige verdachte bestuurde een auto met daarin vier passagiers. Hij haalde net voor een bocht een andere auto in. Op dat stuk wordt zijn snelheid geschat op 88 km/h, waar 50 km/h is toegestaan. Het wegdek was vochtig op dat moment. Net voordat hij de bocht instuurde heeft hij geremd. Hij verloor de macht over het voertuig en is in botsing gekomen met auto’s die aan de zijkant geparkeerd stonden. De 23-jarige bijrijder is uit de auto geraakt en overleden.
Volgens de officier van justitie is er sprake van ‘roekeloosheid’, de zwaarste vorm van schuld. De rechtbank is tot een ander oordeel gekomen, mede omdat de rechtbank een aantal gedragingen van verdachte – anders dan de officier van justitie – niet bewezen achtte. De juridische term ‘roekeloosheid’ betekent niet hetzelfde als in het dagelijkse spraakgebruik. De rechtbank oordeelt dat de verdachte zich niet zodanig heeft gedragen dat hij zich bewust had moeten zijn dat hij met zijn rijgedrag een dodelijk ongeval zou veroorzaken. Wel heeft verdachte op uitermate onverantwoorde wijze aan het verkeer deelgenomen waardoor hij zeer onvoorzichtig heeft gereden.
De rechtbank wijkt af van de eis van de officier van justitie, omdat er sprake is van een lagere vorm van schuld. In vergelijkbare verkeersdelicten wordt uitgegaan van een gevangenisstraf van 8 maanden. In deze zaak heeft de rechtbank in het nadeel van verdachte meegewogen dat hij niet alleen de plaats van het ongeval heeft verlaten, maar ook zijn rol als bestuurder heeft willen verhullen. Ook heeft de rechtbank in strafverzwarende zin meegewogen dat verdachte reed zonder te beschikken over een geldig rijbewijs, ondanks dat hij zeer vaak is veroordeeld voor verkeersdelicten – ook tot celstraffen. De rechtbank ziet daarom reden om in deze zaak een hogere straf op te leggen.
