Komend weekend is in het ZIMIHC theater Zuilen de muzikale vertelling ‘Wie was De Winter?’ van het Zuilens Fanfare Corps te zien en te beluisteren. De voorstelling gaat over Francien de Winter die heel haar leven in Zuilen heeft gewoond en heel haar leven bij de politie heeft gewerkt als administratief medewerker, vertelt Thijs Hazeleger, artistiek leider van het Zuilens Fanfare Corps.
Francien de Winter is in 2009 overleden, vertelt Hazeleger. ‘Ze is nooit getrouwd en woonde bij haar ouders. Ze had geen erfgenamen en liet het Zuilens Fanfare Corps 15 duizend euro na. Dat is toch een substantieel bedrag voor iemand die je niet kent. Wat ze precies met ons had, is ons een raadsel.’
Toen Zuilen nog een zelfstandige gemeente was, werkte Francien op de politiepost in Zuilen, aan de Daalseweg. In 1954 werd Zuilen bij Utrecht gevoegd en ging Francien op het politiebureau Paardenveld werken. Elke dag fietste ze op en neer, ook tussen de middag om te lunchen. Hazeleger: ‘Daar hebben we ook een lied over laten schrijven.’
Maar verder is er nauwelijks iets over haar bekend, aldus Hazeleger. ‘Haar buren vertelden dat ze nogal op zichzelf was. Mijnheer Stoet snoeide weleens de heg bij haar maar hij moest meteen van het erf af zodra het klaar was. Je moest niet te dicht in de buurt komen.’
Haar collega’s waren wel lovend over haar werk. Hazeleger: ‘Ze was een expert op het gebied van verkeersveiligheid en hield alle verkeersongevallen in Utrecht bij. Ze had een systeem ontwikkeld waarmee ze met een breinaald in één beweging bijvoorbeeld alle verkeersongevallen veroorzaakt door nat wegdek naar boven kon halen.’
Francien is thuis overleden, vertelt Hazeleger. ‘Daarna is haar huis nog een tijdje gekraakt geweest en vervolgens afgebroken.’
Hoe maak je een voorstelling over iemand waar je zo weinig over weet? Hazeleger: ‘We hebben ervoor gekozen om een ode te brengen aan haar en de geschiedenis van Zuilen. We hebben vooral de tijd waarin ze leefde centraal gesteld en volgen haar leven chronologisch. Het begint met haar geboorte, met een wiegenliedje. Daarna komt de ragtime en de charleston maar ook een modern muziekstuk van Louis Andriessen wat goed past bij de wederopbouw.’
Er is weinig bekend over Francien de Winter maar ze droeg in ieder geval het Zuilens Fanfare Corps een warm hart toe. Hazeleger: ‘Ze heeft ons een aanzienlijk bedrag nagelaten in een periode dat we erg kwetsbaar waren. Ze heeft ons daarmee in leven gehouden. Ik hoop daarom dat ze deze voorstelling mooi had gevonden.’
