Utrecht droomt van grootse plannen, ‘we moeten mee met de vaart der volkeren’ en het duffe provinciaalse ontstijgen. De droom van Utrecht werd uiteindelijk de nachtmerrie van een hele volkswijk. Het volkshart van de stad wordt geraakt. Hierover gaat de volgende tentoonstelling in het Volksbuurtmuseum.
Al ver voor de oorlog zijn er vergaande plannen voor de sanering van Wijk C. Het begint met de sloop voor het hoofdbureau van Politie. Dwars door het eerste echte Utrechtse volkspark, het Oranjepark, met zoveel liefde tot stand gebracht wordt een ontsluitingsweg, de Jacobsstraat, aangelegd. De wijk wordt uit elkaar gereten.
Stedenbouwkundig is de impact groot. Maar nog groter is de impact voor de inwoners, die ‘het Wijk’ en hun gemeenschap voor hun neus zien verdwijnen. Aanvankelijk ondergaan de Wijk C’ers de kaalslag van deze sterk vervallen volkswijk vrij lijdzaam. Maar langzaam groeit het verzet, bewoners bundelen hun krachten en de gemeente gaat schoorvoetend naar haar burgers luisteren.
Uiteindelijk lukt het om de wijk ten dele bewoonbaar te houden. Maar velen verhuizen, al dan niet gedwongen, naar elders, en willen of kunnen niet terugkeren. Toch klopt hun Wijk C’se hart door. De gewone man en vrouw, die moet ‘sappele’ om het hoofd boven water te houden, hun verhaal blijft verteld.
Gratis toegankelijk op de Culturele Zondag 23 april. Kijk voor het speciale programma op www.culturelezondagen.nl
